vanaf 2011: Syrische Burgeroorlog

De Syrische Burgeroorlog (Arabisch: الحرب الأهلية السورية, Al-ḥarb al-ʼahliyyah as-sūriyyah), eerder bekend als de Opstand in Syrië, begon als een gewapende opstand en protesten van diverse groepen en fracties onder de bevolking van Syrië. Zowel de democratische oppositie en achtergestelde verarmde provinciale soennieten als politieke islamisten, salafisten en andere radicaal-soennitische strijders kwamen in opstand. De regering van de Syrische president Bashar al-Assad zette hard in om de gewapende opstanden neer te slaan.

Tijdens de hieruit voortvloeiende oorlog hebben de Syrische Koerden van de PYD en hun gewapende tak YPG, die de belangrijkste groep in de SDF vormen, kans gezien om een autonoom gebied te realiseren, Rojava.

In juni 2014 deed zich in de oorlog een verandering voor: het werd tevens een onderdeel van het streven van de militanten van de Islamitische Staat (in Irak en de Levant) (IS) naar een eigen kalifaat.

De term "burgeroorlog" is discutabel, omdat alle aangrenzende landen én alle grootmachten partij in de oorlog zijn. De Verenigde Staten heeft militairen in Noord-Syrië, net als Turkije, beide zonder mandaat van de Syrische regering of de VN en daarmee in schending van het internationaal recht. Iran en Rusland zijn deelnemers sinds 2015, op verzoek van de Syrische regering. De NAVO steunt opstandelingen in Syrië.[bron?] Vanuit de EU zijn duizenden jihadstrijders afgereisd om deel te nemen aan het conflict. China is als staat geen partij, maar zag net als de EU talloze Oeigoerse moslims naar Syrië vertrekken én terugkeren. Israël voert met regelmaat luchtaanvallen uit en ten slotte is ook de Palestijnse beweging Hamas een partij geworden.

Strijdende partijen Regering

• Syrische strijdkrachten

• National Defence Force

Militair gesteund door:

• Rusland[1][2]

• Iran[3][4][5]

• Irak (2017-2019)[6][7]

• Egypte (2020)[8][9][10][11]

• Basij[12]

• Hezbollah[13]

• The Syrian Resistance

• Houthi's[14]

• Arameeërs

• Druzen[15]

• Hazara[16][17]

• Abu Fadl al-Abbas[18][19]

• PFLP–GC[3]

Politiek en/of materieel gesteund door:

• China[20][21][22]

• Egypte[23]

• Libanon[24][25]

• Irak[26][27]

• Venezuela[28][29]

• Noord-Korea[30][31]

• Cuba[32][33]

• Algerije[34]

• Soedan[35]

• Wit-Rusland[36]

Gewapende oppositie

• Syrië Syrische Nationale Raad

• Islamitisch Front[37]

• Tahrir al-Sham (Al Qaida)[38]

• Vrij Syrisch Leger

• Fatah al-Islam

• Syrisch Islamitische Bevrijdingsfront

• Syrische Turkmenen[39]

Militair gesteund door:

• Israël[40][41]

• Saoedi-Arabië[42]

• Turkije[42]

• Qatar[42]

• Verenigde Staten[43][44]

• Verenigd Koninkrijk[45]

• Duitsland[46]

• Frankrijk

• Verenigde Arabische Emiraten[47]

• Nederland[48]

• Libië[49]

Politiek gesteund door:

• Europese Unie[50][51][52]

• NAVO

• Arabische Liga[53]

• GCC

• Syrische Democratische Strijdkrachten

Militair gesteund door:

• PKK

• Verenigde Staten

• Rusland

• Frankrijk

ISIS [54]