1812 – 1814: Zesde Coalitieoorlog

De Zesde Coalitieoorlog (maart 1813 – mei 1814) was een militair conflict tussen Napoleons Franse keizerrijk en de Zesde Coalitie van alle andere Europese grootmachten in die tijd: Rusland, Oostenrijk, Groot-Brittannië en Pruisen. Na Napoleons rampzalige veldtocht naar Rusland en nederlaag in de Slag bij Leipzig konden de geallieerden hem eindelijk verslaan. De keizer trad af en werd verbannen naar het eilandje Elba.

De Zesde Coalitieoorlog werd uitgevochten over het hele Europese continent, van Lissabon tot Moskou. Naar schatting vochten twee en een half miljoen soldaten in de oorlog. Er sneuvelden twee miljoen, waarvan één miljoen alleen al in Rusland.[bron?]

Het Duitse strijdtoneel van de Zesde Coalitieoorlog wordt ook wel de "Duitse bevrijdingsoorlogen" (Befreiungskriege) of "vrijheidsoorlogen" (Freiheitskriege) genoemd[1] omdat de Duitse staten als gevolg van de Franse nederlaag niet langer werden gedomineerd door Frankrijk.

Strijdende partijen Frankrijk Koninkrijk Italië Hertogdom Warschau Denemarken-Noorwegen (tot jan. 1814) Zwitserland (tot nov. 1813) Rijnbond (tot 4 nov. 1813)

• Saksen (tot 17 okt. 1813)

• Württemberg (tot 17 okt. 1813)

• Beieren (tot 8 okt. 1813)

Rusland Oostenrijk (vanaf aug. 1813) Verenigd Koninkrijk Pruisen Spanje Portugal Napels Zweden Sicilië Sardinië Beieren (vanaf 8 okt. 1813) Saksen (vanaf 18 okt. 1813) Württemberg (vanaf 18 okt. 1813) Verenigde Nederlanden (vanaf 21 nov. 1813)