1642 – 1649: Engelse Burgeroorlog

De Engelse Burgeroorlog is de oorlogsperiode in de koninkrijken Engeland, Schotland en Ierland tussen 1642 en 1651. Het verwijst naar de twee oorlogen (1642-1646 en 1648-1649) tussen de koningsgezinde aanhangers van Karel I van Engeland, de cavaliers, en de aanhangers van het parlement, de roundheads. Een derde oorlog (1649-1651) tussen de aanhangers van Karel II van Engeland en de verdedigers van het parlement eindigde met een beslissende overwinning van het parlement.

De burgeroorlog stelde het parlement dat voor die tijd veel rechten eiste van de koning, tegenover de koning die niets wilde geven aan het parlement. De onverzoenlijken vochten hun conflict militair uit en het parlement trok aan het langste eind. De oorlogen leidden tot de berechting en onthoofding van Karel I, de verbanning van zijn zoon Karel II en de vervanging van de monarchie en het Hogerhuis door het Engelse Gemenebest (1649-1653) en vervolgens het Protectoraat (1653-1659) onder de heerschappij van Lord ProtectorOliver Cromwell. Een belangrijk precedent werd geschapen: de koning kende voortaan het gevaar van te willen regeren zonder parlement